Daniel Heinsius

mały|250px|prawo|Daniel Heinsius Daniel Heinsius (ur. 1580 zm. 1655) – holenderski poeta, filolog i historiograf pochodzenia flamandzkiego, profesor Uniwersytetu w Lejdzie.

W wieku dwudziestu dziewięciu lat został profesorem poetyki i greki w Lejdzie wykładając do 1648. Pełnił tam również funkcję kierownika biblioteki uniwersyteckiej. Od 1627 był historiografem Gustawa II Adolfa oraz Holandii.

Razem z Hugo Grocjuszem (1583–1645) i Dominikiem Baudiusem (1566–1631) był jednym z ważniejszych profesorów na lejdejskiej uczelni. W 1618 jako sekretarz przewodniczył synodowi i przeszedł do obozu radykałów znajdując się tym samym w opozycji do Grocjusza.

Jako poeta w młodości pisał po łacinie erotyki oraz emblematy. Tworzył również pierwsze próby pisania w języku ojczystym. Dał początek kalwińskiej liryce barokowej. Źródło: Wikipedia